Selina De Maeyer houdt van het verhaal van Maria Magdalena. Ze legt uit: ‘Ik herken er veel van in mijn eigen leven, uit jaren die ik achter de rug heb. Ik denk aan mijn wedergeboorte met tranen. Ook omdat ik zelf een moment kan herinneren waarin ik wist: Hem aanraken, is een liefdesstroom ervaren. Hoe je verleden ook is, die barmhartigheid van Jezus … Als je oprecht berouw hebt, een verlangen om het goede te doen, dan staat zijn liefde altijd klaar. Ik zal het nooit vergeten. “Wil jij Jezus wassen?” vroeg iemand mij tijdens een stilteretraite. Dat klinkt misschien heel gek – om Jezus te wassen. Maar mij werd daar gevraagd om een groot kruisbeeld van Jezus proper te maken. Het was iets dat zo echt voelde, dat ik net als Maria Magdalena met tranen aan zijn voeten heb gelegen.’
Schoonheid
Selina is beroepsfotografe. ‘Ik houd ervan om schoonheid te laten zien en wil mensen er bewust naar laten kijken. Ik geloof dat schoonheid van God komt en mensen ook bij Hem kan brengen. Zonder dat altijd direct uit te spreken. Maar ik geloof dat schoonheid het hart kan raken, en als dat gebeurt, komt dat van God.’ Selina maakt indrukwekkende foto’s en tekeningen en kan daar met passie over vertellen. En met hetzelfde gemak en hetzelfde vuur praat ze over haar geloof. Voor haar zijn dat allesbehalve gescheiden werelden.
‘Het maakt me blij als ik mensen gelukkig kan maken met het werk dat ik creëer, maar ook door de manier waarop ik door het leven ga. Ik probeer de weg van liefde te bewandelen. In de eerste plaats ben ik christen, daarna fotograaf. Dat is voor mij fundamenteel. Het maakt dat ik nuchter kan omgaan met complimenten of vernederingen. Uiteraard, je bent een mens en het ligt allemaal gevoelig, maar toch kun je je vreugde blijven bewaren. Omdat je weet wie je bent als kind van God. Dat maakt me gelukkig en ik hoop dat ik een vonkje hiervan kan doorgeven.’
‘Ik heb wel duistere jaren gehad. Ik heb een tijd gekend dat ik boos was op God en echt dacht: ik ben er helemaal klaar mee. Maar dat kwam omdat ik zelf niet goed bezig was. Ik was aan het weglopen, ik was niet aan het luisteren. Wij verwachten vaak wel veel van Hem, maar hebben wij ook aandacht voor wat Hij van ons verwacht?’
‘Ik besefte dat ik op het eindpunt stond, maar ik leefde nog en kon opnieuw beginnen.’
Ik bleef wel geloven, maar met pijn in het hart
‘Ik moet denken aan die Bijbelse uitspraak: Zoek eerst het Koninkrijk van God en al het andere zal u gegeven worden. Want God geeft het. Hij weet al wat we nodig hebben. Hij kent je hart en weet wat daarin leeft. Hij kent je behoeftes, je zwakten. Maar wij moeten eerst naar Hem gaan, God op de eerste plaats zetten in alles. Ik doe dat ook niet altijd. Vaak lukt het niet. Op een gegeven moment was ik zo ver weg dat ik niet meer naar de mis ging. Maar ik bleef wél geloven, maar met pijn in mijn hart. Ik voelde me zo onwaardig. En ik sprak toen ook met Hem. Ik wist dat Hij er was en zei: “Het spijt me God.” Toen was ik ook bij Hem.’
Boodschap van hoop
Ergens rond 2012 is er een fundamentele coup de foudre geweest, een soort blikseminslag. Het was nacht. Een vriend had gevraagd of ik mee wilde naar een kruisweg. Dat was op een heuvel. Waar veel van zulke kruiswegen kronkelen of in een cirkel gaan, wandel je daar recht tussen de staties van het kruis door. Ik had het gevoel dat ik door heel mijn leven aan het wandelen was. Dat pakte mij dusdanig hard, dat ik daar waar Jezus valt en opstaat, moest wenen. Op het eindpunt, bij de kruisiging en de verrijzenis, besefte ik dat ik zo dor was. Zo komt het niet goed met mij, dacht ik. Maar het mooie van het geloof is, dat Jezus die boodschap geeft van hoop, van liefde, van verrijzenis – dat de dood nooit het laatste woord heeft! Dat is voor mij het keerpunt geweest. Ik besefte dat ik op het eindpunt stond, maar ik leefde nog en kon opnieuw beginnen. Dat is wat de Bijbel voor mij ook uitdraagt, die boodschap van leven, van hoop, van overgave, van vreugde en de kans om altijd opnieuw te beginnen, zelfs als je denkt dat het helemaal verloren is. Zolang je leeft kan alles. Voor mij is dat wedergeboorte.’
Thuiskomen
‘Daarna ben ik de biecht gaan opzoeken. Ik weet nog goed dat de priester mij vroeg: “Weet je wat voor dag het vandaag is?” Ik had daar helemaal geen idee van. Hij vertelde me: “Het is 8 september, de geboortefeestdag van Maria, zij heeft je vast naar hier geroepen.” Maria heeft mij eigenlijk op de weg teruggebracht naar Jezus. Dat is voor mij echt een wedergeboorte geweest. Daarna ben ik ook weer naar de mis gegaan, ben ik de Bijbel weer gaan lezen, ik maak gebruik van een Bijbel-app op mijn gsm … zo lees ik dagelijks uit het evangelie, de Psalmen, de lezing van die dag. Ik lees ’s morgens en ’s avonds omdat het mij ook echt draagt, me kracht en leven geeft. Het past ook altijd perfect bij wat ik die dag meemaak. Het inspireert mij en toont hoe je zelf door het leven kunt wandelen. Dat is wat de Bijbel doet: je laten zien wat je moet doen om te kunnen thuiskomen, zowel voor jezelf als voor je medemens. Onze ziel heeft een bestemming. Dat laat mij niet koud. Dat kan mij gewoon niet koud laten. Hoe zouden wij als christenen kunnen zwijgen over iets wat ons zo gelukkig maakt?’
Open over geloof
‘Als ik de Bijbel opensla, is dat een openbaring van Jezus Christus. Ik vind de antwoorden die je moet hebben op de grote levensvragen. Dat is voor mij het belangrijkste in de Bijbel. Ik kan niet anders dan open zijn over mijn geloof. Want ik geloof ten diepste. Als ik eerlijk ben: zonder twijfel. Voor mij is dat superbelangrijk. Jezus aannemen als eeuwige en enige Redder van de wereld, de mensheid en elkaar liefhebben zoals Hij ons heeft liefgehad. Het zinnetje dat me daarbij het meeste raakt is het één na laatste zinnetje van de Bijbel: “Amen. Kom, Heer Jezus!” Wanneer dat diepe verlangen gerealiseerd wordt, dan wordt de Bijbelse hoop verwerkelijkt! Dat is het mooiste wat er is: thuiskomen.’