‘Ik vind het heel belangrijk om op zondag de Bijbelverhalen te horen, het evangelie. Ik wil echt aandachtig luisteren en nadenken over de vraag hoe ik dit in mijn eigen leven kan toepassen. Dat wil ik zelf onderzoeken. Wat kan dit voor mij betekenen de komende week? Ik probeer het toe te passen en ernaar te leven – er inspiratie uit te halen.’ Aan het woord is de achtentwintigjarige Cindy Mannens uit Gent.
Ik ben opgegroeid met het geloof,’ vervolgt Cindy. ‘Voor mijn ouders is dat ook heel belangrijk. We gaan elke zondag naar de kerk en bidden voor het eten en voor het slapengaan. We hebben ook godsdienstlessen buiten de school gehad. Zondag werd er niet veel ondernomen, je maakt dan vooral tijd voor elkaar. Ik heb dat in mijn eigen leven ook voortgezet omdat ik er heel veel aan heb, ook aan de regelmaat. Goed om bewust een uur stil te staan. Het is heel gemakkelijk om het niet meer te doen, maar voor je het weet heb je het dan geparkeerd, en komt het er de rest van de week niet meer van.’
Inspiratie uit de Bijbel
Gevraagd naar een inspirerend voorbeeld, zij het een verhaal of een karakter uit de Bijbel, komt Cindy met een opmerkelijk antwoord. ‘Als ik denk aan een persoon in de Bijbel die mij inspireert, dan is het Jozef – man van Maria. Er wordt niet zo heel veel over hem gesproken, hij blijft op de achtergrond. Hij “doet het allemaal maar”. Zijn vrouw is zwanger en dat kind is niet van hem. Maar hij blijft bij haar en zorgt voor Jezus. Een man die dus op de achtergrond blijft, maar die er wel voor zorgt dat het allemaal draait.’
Waarom spreekt zo’n stille vaderfiguur een expressieve vrouw als Cindy aan? ‘Zelf ben ik inderdaad juist iemand die graag op de voorgrond treedt, daarom wil ik aan Jozef een voorbeeld nemen. Meer anderen de kans geven om iets te doen en zelf wat meer “backstage” te blijven om te kijken of het gewoon blijft draaien. Een keer afstand nemen van alles en “toelaten” dat dingen gebeuren. Het is superfijn om anderen te kunnen ondersteunen. Dat doe ik in mijn werk ook wel een beetje, maar ik zou dat nog wel wat meer in mijn naaste omgeving willen doen. Jozef is een heel opmerkelijke figuur. Er zit heel veel onvoorwaardelijke liefde in die man, anders zou hij dat allemaal niet gedaan hebben. Voor mij is hij heel inspirerend.’
“…dan is muziek heel verbindend, je leert elkaar te verstaan.”
Net zo onmisbaar als slaap
Cindy: ‘Ik ben leerkracht in het voortgezet onderwijs en geef muziek, beeld en expressie. In mijn vrije tijd zing ik in een band. Bij de leerlingen ga ik op zoek naar hun creatieve talenten – op muzikaal of beeldend gebied. Ook kijken we naar hun talent op het vlak van expressie: woordkunst, drama, film, enzovoorts.’
Muziek is een vak, een hobby. Maar is het ook meer dan dat? Cindy veert op. ‘Ik kan mijn leven niet voorstellen zonder muziek. Ik haal daar zoveel kracht, plezier en inspiratie uit! Muziek is voor mij net zo onmisbaar als slaap!’ Een toepasselijke metafoor, vooral omdat Cindy sinds kort moeder is. Is muziek ook een taal? En geldt dat misschien ook voor de kunst van het geloof? ‘Ja, muziek is een universele taal. Je merkt dat in het bijzonder aan leerlingen die het Nederlands nog niet goed beheersen – dan is muziek heel verbindend, je leert elkaar te verstaan. Ik heb het idee dat dit met geloven in zekere zin ook zo is. Ik ben drie keer meegegaan naar de wereldjongerendagen van de Rooms-Katholieke Kerk. Dan heb je elkaar heel veel te vertellen, maar door taalverschillen is het niet eenvoudig. Omdat je het geloof deelt, heb je al een verbinding met elkaar en daar kunnen ook mooie vriendschappen uit voortkomen.’
Het paasverhaal ervaren
Muziek kan Bijbelverhalen ook een nieuwe diepte geven. Cindy: ‘Ik heb meegedaan aan the Passion in Lier. Ik mocht een rol spelen als een van de apostelen. Op zich geen heel grote rol, maar ik vond het bijzonder om mee te mogen spelen in het passieverhaal. Tot nu toe had ik dit verhaal alleen gehoord en gelezen, en ik leef altijd wel toe naar Pasen, maar het is toch nog iets anders om het zelf te “ervaren”. Het kwam wel binnen … Vooral het moment dat het kruis overeind werd gezet, als teken dat de kruisiging zou plaatsvinden. We moesten allemaal meezingen en meekijken en ik begon spontaan te wenen, niet omdat ik iets wilde acteren, maar gewoon omdat het kwam. Zo intens om stil te staan bij wat er toen gebeurd moet zijn.’
Superluid bidden
Een paar jaar geleden heeft Cindy een zwaar auto-ongeluk gehad. Een ervaring die ze niet eenvoudig ‘weg-relativeren’ kan: ‘Op het “juiste” moment is de vrachtwagen stil blijven staan. De dokter zei naderhand: als hij iets verder was gereden, was je er niet meer geweest. De man die de vrachtwagen bestuurde blijft beweren dat hij een tik hoorde op zijn ruit. De politie heeft dat naderhand onderzocht, en er was niets dat op zijn ruit getikt heeft. Er is door niemand geklopt, niet door een fietser of zo, en ik was het zeker niet … Dat blijft voor mij een zeer unieke ervaring, zeker omdat ik op dat moment uit pure angst superluid aan het bidden was. Het was een reflex, ik was heel bang – ik begon te bidden uit onmacht. En toen is hij gestopt.’
Heel even is het stil in huis. Cindy hervat: ‘Ik wil niet beweren dat het een mirakel is of zo, maar ik vind het toch wel iets heel merkwaardigs wat ik heb meegemaakt, en het vermelden waard. Op dat moment heb ik echt wel God ervaren. Ik kan het niet verklaren, niemand kan het verklaren – het moet toch God geweest zijn.
Onvoorwaardelijke liefde
Cindy is gelukkig goed hersteld van het ongeluk, maar de traumatische gebeurtenis heeft haar leven wel veranderd. ‘Ik ben veel rustiger geworden. Voor het ongeluk kon ik soms boos zijn om hele stomme, kleine dingen. Nu denk ik: wat boeit het allemaal? Tegelijkertijd heb ik nu heel veel waardering voor de kleine dingen in het leven – ik leef echt hier en nu.’
Als je zo direct bij de kwetsbaarheid van het leven bent bepaald, leer je zaken op waarde schatten. ‘Veel dingen in het leven zijn belangrijk, maar wat ik echt belangrijk vind is onvoorwaardelijke liefde. Dat probeer ik elke dag toe te passen, op iedereen. Mijn partner, mijn kind, maar ook mijn familieleden, mijn leerlingen. Elke dag probeer ik een nieuwe start te maken en mensen te laten voelen dat ik ze graag zie. Als heel de wereld zou leven volgens het Bijbelse principe van onvoorwaardelijke liefde, dan zou het hier een prachtige plek zijn.