Maria: ‘Je moet het je even inbeelden: vijftien jaar geleden waren er op de Filipijnen amper leerkrachten die konden lesgeven aan leerlingen met een visuele beperking. Onze school (San Rafael BBH) koos er toen expliciet voor om zowel blinde als slechtziende leerlingen niet langer van hun medescholieren te scheiden: leerlingen met een visuele beperking volgden het reguliere schooltraject. Dit project kreeg de naam SEP: Special Educations Program (Speciaal Onderwijs Programma).’
Emancipatie van blinden
‘We zien fantastische resultaten. Vroeger werden de leerlingen met een visuele beperking gescheiden van de rest. In veel gevallen gingen blinde kinderen zelfs helemaal niet naar school: beperkingen horen op de Filipijnen nog echt tot de taboesfeer. Ouders verstoppen hun kinderen uit schaamte of onbegrip. Door de integratie van blinde leerlingen in het reguliere traject vinden steeds meer blinde en slechtziende kinderen de weg naar de schoolbanken. Sterker nog ondanks hun visuele beperking zijn ze in staat om een volledige schoolloopbaan af te ronden: van de basisschool naar de middelbare school, tot zelfs met vlag en wimpel een bachelor of master behalen. Het valt ons op dat veel van de blinde afgestudeerde leerlingen ervoor kiezen om zélf leerkracht te worden. Ze willen andere blinde jongeren helpen en koesteren de hoop om het inclusieve systeem over het hele land uit te bouwen. Momenteel zijn er enkele scholen rondom de hoofdstad Manilla die hetzelfde concept hanteren, maar op het platteland en op de vele eilanden zijn nog veel blinde kinderen die niet of nauwelijks onderwezen worden.’
‘De gemengde groep is voor onze blinde leerlingen soms erg confronterend: hun leeftijdsgenootjes kunnen bepaalde zaken die zij niet kunnen, een realiteit waar onze blinde kinderen dagelijks mee geconfronteerd worden. Maar het is ook een helend proces: de andere jongeren helpen de SEP- leerlingen. Aangezien ze niet langer gescheiden leven en leren, ontstaan er banden tussen blinde kinderen en niet blinde kinderen. Vriendschappen voor het leven, die in een gescheiden structuur nooit mogelijk waren. Voor alle leerlingen is het een intens leerproces, waar verantwoordelijkheid, doorzettingsvermogen en naastenliefde centraal staan.’
Braille leren met de braillebijbel
We hebben bijzonder weinig brailleboeken op school. De kosten hiervoor zijn heel hoog en het ontbreekt vaak aan kennis of geld om goede brailleboeken te maken. Gelukkig maakt het Filipijns Bijbelgenootschap nu braillebijbels. De blinde leerlingen leren braille lezen via de Bijbel. We hebben twee blinde pastors – Joel en Jayrick – die tweemaal per week lesgeven. Zij leren onze kinderen het brailleschrift aan met behulp van de Bijbel. Momenteel is alleen het Marcusevangelie beschikbaar op onze school, deze boeken worden dan ook veelvoudig gebruikt door leerlingen en pastors. We zouden heel graag de hele braillebijbel op onze school willen hebben, zodat de leerlingen de hele Bijbel kunnen leren kennen.’
Bemoediging
‘Het geloof van onze kinderen helpt hen door hun schooltraject heen. Ze staan voor obstakels: de braillelessen komen boven op het normale curriculum, waardoor ze méér uren op school zitten dan hun leeftijdsgenootjes. Maar Gods boodschap van liefde sterkt hen, de Bijbelteksten geven de kinderen moed en kracht. Naast het Marcusevangelie in braille hebben we ook een aantal audiobijbels, waar de leerlingen naar kunnen luisteren. De Bijbelverhalen zijn een bron van hoop in moeilijke dagen. De steun die de leerlingen krijgen van de blinde pastors heeft ook een grote impact: zij weten immers wat het is om blind te zijn en ondanks alle tegenslagen toch levens te veranderen in de naam van Jezus Christus.’
Juli 2023: Paolo neemt zijn diploma in ontvangst
Inmiddels mag Paolo zijn diploma in ontvangst nemen. Een mooie mijlpaal.